눈물 [Tears] 1-р хэсэг

Харанхуй өрөөнд өөрөө өөртэйгээ ярин суух нь тйим ч сайхан биш байсан учир гарахаар шийдэн юүдэнтэй цамцаа углан гарлаа. Гадаа харанхуй болчихсон хөлчүү хүмүүс ихээр холхилдоно. Тэднээс холуур явах тусам л харанхуй газарлуу шигдэнэ. Цэлмэг байсан тэнгэр хоромхон зуур бүрхэглэн сэрүүхэн болчихлоо. Ойролцоох кафэд орон аяга кофэ авчихаад цонх ширтэн суулаа. Бодож байсанчлан бороо орж эхллээ. Хүн ихтэй байсан гудамж хормын дотор л хоосон болчихов. Толгой эргэм олон асуудлууд бачимдаж үхмээр байдал орилоон хашхираанаас залхаж байна. Гэртээ орохоос ч дургүй хүрч байна. Хүйтэн хөндий байдал гэр гэхээсээ илүү харанхуй бүрий газар. Ямар ч халуун дулаан байдалгүй хүнгүй хоосон өрөөнүүд. Ганцаардснаас болж удахгүй газар доор орох байх. Оройн 23цаг 46минут ахлах сургуулийн хүүхэд өдийд гэртээ унтаж байх ёстой. Гэхдээ миний хувьд бол тийм биш. Бусад хүүхдүүдээс тэс ондоо хичээлээ давтаж эцэг эхийн хараа хяналт шахалтан доор хичээл хийнэ гэдэг бүтэшгүй зарим нэг нь бол болдог л байх. Бодлогошрон сууж байх хооронд хажууд минь нэг залуу ирэн суулаа. Цоолох шахам ширтэх нь надад тийм ч тааламжтай санагдахгүй байлай.
Би: сууж болно гэж хэллүү [цонхруу харах]
–: зөвшөөрөл аваагүйд уучлаарай суух газар байхгүй та ганцаараа сууж байсан болохоор л
Би:[эргэн тойрноо харах] тийм байдаг юм байж. Би хүнтэй ойр байж чаддаггүй учир би ингээд явъя даа [босох]
–: та ядаж кофэгоо уугаад яваач
Би: хэтэрхий халуун байна [гарах]
Бороо зогсоод нилээн удсан бололтой. Чийг үнэртээд сайхан байна. Энэ мэдрэмжийг алдмааргүй санагдсан болоод ч тэр үү гэрлүүгээ явмааргүй санагдаж байна. Гэрт орвол дахиад л ганцаардал хүйтэн хөндий байдал угтаж авна. Цамцныхаа энгэрийг зөрүүлэн бариад садны сандал дээр очин суулаа. Тэнгэр цэлэмчихсэн бололтой одод гялалзаж байна. Гадаад төрх минь гэнэн цайлган тусч хөөрхөн охин болов ч дотоод зүйл минь тэрнээс тэс ондоо. Гаднаа бусаддаа эелдэг харагдаж дотроо тэднийг үл тооно. Худлаа царай гарган инээж цаанаа намайг үзэн ядаж байдаг хүмүүс цөөнгүй л байдаг. Дахиад л бодолд автан сууна. Өдөрт толгойд минь хэдэн мянган бодол эргэлддэг бол тэр бүгдийг төсөөлмөөргүй байна.
–: дахиад л таарах шив та харихгүй юм уу? Харанхуй болж байна
Би: [дээшээ харах] өрөө хэн гээч нь вэ?
–: түрүүн кафэд таарсаншдээ
Би: тийм байдаг юм байж чи өөрөө яагаад харьдаггүй юм
–: сууж болох уу?
Би: тэгдээ
–: зүгээр л гэрт очлоо гээд өөдөөс минь инээгээд угтах хүн байхгүй болохоор байнга л ингэж орой гадуур явж байдаг юм
Би: найз нөхөдгүй юм уу?
–: байгаа л даа гэхдээ намайг гэхгүй байгаа хүмүүсийг гуйж гувшаад яахавдээ
Би: тийм байх л даа. Гэхдээ наашаа гэхэд нь наашилж цаашаа гэхэд нь цаашилвал тэд чамайг өөрсдийн зарц мэт үзнэ.
–: тэгэх хүүхдүүд биш ээ
Би: хэнд нь итгэж хэнд нь итгэж болохгүй вээ гэдгийг мэдэж чадахгүй хойно хууртаж хуурж явахаас аргагүй.
–: нилээн удаан амьдарсан хүн шиг л их юм мэдэх юм аа
Би: чи ер нь хэдтэй хэн гээч нь вэ?
~
–: Чүэ Жунхон Зэло гэж дуудаж бгарай
Би: тийм байдаг юм байж ахлах сургууль уу дунд сургууль уу
Зэло: харин л дээ
Би: дунд сургуулийнх юм бна
Зэло: -_- үгүй
Би: аан тэгвэл бага сургууль боролдойн цаг өнгөрчихсөндөө уг нь эгч нь хүргээд өгий алив бос
Зэло: Ахлах сургууль аа
Би: зза одоо харьдаа би гэртээ харьлаа
Зэло: хүргээд өгий орой болчихсон бна
Явах замдаа элдэвийн юм ярьсаар нэг л мэдэхэд гэрийн үүдэнд зогсож байлаа. Урд нь хэнтэй ч ингэж нээлттэй чин сэтэглээсээ ярьж байгаагүй.
Зэло: 2лаа хөршүүд юм бна
Би: харж байгаагүй юм бна нүүж ирсэн юм уу?
Зэло: тийм ээ 7хоногын өмнө энэ байшингын цаана за та ордоо.
Гэртээ нэг л их сайхан нүүрний баясгалантай хүн орлоо. Төд удалгүй энэ байдал эвдэгдэж дахиад л харанхуй нөмөрч авлаа. Гэгээлэг зүйлгүй бүх л зүйл нь хар бараан энэ байдлаас салмаар байгаач чадахгүй юм. Утас дугаран зүүдний ертөнцөөс минь салглааа. Босоод дугаарыг нь хартал ээж залгаж байв. Утасныхаа дууг нь хаагаад буцаад хэвтлээ. Дахин дахин дугарах утасны дуунаас үалхсандаа болоод утасаа бүр таг салгалаа. Өглөө болон сурсан зангаараад чихэвцээ зүүн юүдэнтэй малгайгаа углан гарлаа. Хичээлийн цаг ойртож дүрэмт хувцасаа өмсөн аяга ус уучихаад үүдрүү явлаа. Хаалга онгойлготол өөдөөс харахыг хүсээгүй хүн зогсож байлаа.
Ээж: сайн уу охин минь надад туслаач ачаа барааг минь гэртээ оруулаад тавьчих
Би: яах гэж ирсэн юм
Ээж: юу хэлэх нь энэ вэ гомдмоор гэдэг алив үнсий [ойртох]
Би: [холдох] аавтай муудалцаа юу? эсвэл салчихаа юу? [хаалга хаах] зочид буудал оч гэрт байвал би явчих байх. Гэрээсээ өөр газар тухтай байж чаддаггүй минь мэдэх байлгүй дээ [хажуугаар нь зөрөх]
Ээж: охин минь эээ охионнн яаааа Ким Жини~~~~~ ахад чинь хэлнээ гайгүй
Би: Өөө Зэло сайн уу? Цуг явы [чирээд явах]
Ээж: юу вэ энэ найз залуу нь юм байхдаа оммо оммо ямар сайхан залуу вэ? Оммо оммр
Би: гуйж бна хурдан яваад өгөөч
Зэло: Хүүүе О.о юу вэ сурагч байсан юм уу???
Би: тэгэж байгаал тайлбарлаж өгий одоо хурдан яваад өгөөчдэээ [түлхэх]
Зэлогоор далимдуулж ээжээ бултаж чадлаа. Ээжийг гэнэтхэн ирнэ гэж төсөөлсөнчгүй өглөө залгасан нь тэр байж л дээ. Боож үхмээр юм ганцаараа баймаар байхад шаврын хаалт царайлчихаад шшшшшш. Явсаар сургуулийн хашаагаар орж ирлээ. Зэлог одоо л анзаарч бна манай сургуулийн дүрэмт хувцас бна.
Зэло: -_-үл мэдэх эгч гуай та сурагч байж ээ арай дунд ангийх юм биш биз
Би: үгүйээ өчигдөр хэлээгүйд уучлана бмз ямартай ч хичээлдээ орлоо баяртай [явах]
Зэло: хөөе2 ядаж багш нарын өрөөг заагаад өгөлдөө
Ангилаа орон 1р салааны хамгийн хойно цонхны дэргэд суулаа. Чихэвчээ гаргаж ирэн цонх ширтэн сууж байхад олон нүд яг л цоолох шахам хараад байв. Аргагүй лээ байнга л урдуур суудаг хүн хойгуур суухад гайхагүй яхав. Багш орж ирэн урд шулганаж шулгнаж нэг юм суудалдаа суулаа. Удалгүй түр тар хийн хаалга онгойсоор хөл гарандаө орооцолдож үхэхмээр горзоосон юм ороод ирлээ. Онийгоод харвал нөгөө хэн билээ Золо билүү Зэло блүү тэр зогсож байв.
Багш: шинэ сурагч Чүэ Жунхон
Зэло: Зэло гэж дуудаж байгаарай 😀
Багш: суу өндөр хүн хойгуур суусан нь дээр байх хараа сайн уу?
Зэло: [толгой дохих]
Багш: тэр 1р салааны хоной хэн байна өө Жини Жинигийн хажууд суу
Зэло: за
??: уучлаарай багшаа 1р салаа 2р саоаа ялгаагүй биздээ 2нь илүү юм шиг санагдлаа шинэ сурагчдаа найрсаг хандах хэрэгтэй чи энд суу [хажууд суух]
Багш: Ким Химчан хорон муу санаа агуулаагүй биздээ -,-
Химчан: багшаа гомдоож байна шүү
Би: ганцаараа суумаар байсымсан [бувтнах]
Химчан: ангийн онц суроагатантай суувал онц сурна гэхийн зарим нэг нь бүүр ойртовол багш нарын нүдэнд тлүү сайн харагдаж дүн ахина л гэнэ шүү
Би: бурж дуусвуу [чихэвчээ зүүх]
Зэло: * яаадаг шаврын хаалт вэ хүн гуйж гуйж эдний ангил орж байхад -,- арайчдээээ*
Хичээл дээр юуч олгосонгүй хажууд хүн хурхирхад унтаал байхад юм ойогоно гэж үү? Сүүлийн цаг мате. Матен багш үнэхээр хатуу гэхдээ надад брл зөөлөн шүү. Энэ унтамхай залууг нэг сайн хашраах хэрэгтэй гэж бодлоо
Багш: за энэ томъё анх бла бла бла. Ойлгов уу энэ аргаар нь бодвол илүү амар байгаа биз
Би: багшаа
Багш: ммм за Жини ясан
Би: хажууд хүн хурхирахд унтаад байхад юм ойогохгйү байх нь миний бруу биш биздээ
Багш: хэн унтаад байгаа юм
Би: КИМ ХИМЧАН
Химчан: [зүйрмэглэх малийх] ясан хонгор минь
Багш: хонгор шиг чинь харагдаж байна уу? БОС НЭГ ХОЁР ГУРАВ
Химчан: О.О БАГШАА [босох]
Багш: сандлаа аваад гараад ир
Багш Химчаныг сандлыг нь өргүүлэн гаүар өвдгөөр нь суулгалаа. Хичээл таран тартал багшын өдөр орох анги бүрт нь цуг явахаар боллоо
Багш: та нар миний хичээл дээр хийх ёсгүй зүйл хийвэл энэ хүн шиг л болно ойлгов уу
Бүгд: ойлголоо багшаа
Багш: за Ким Химчан дагаад яваад байждээ. Өнөөлөр орой тэнхэмдээ сууж шалгалт сана намайг сургуулиас гартал чи намайг дагаж явна .
Хичээлээ тартал сургууль дээр юм хийоээ. Намрын спарткад энээ тэрээ фэстиваль гээд бөөн ажилтай багш нарт зарагдаж гүйсээр гэртээ орой очихоор болов. Ангид ортол хав харанхуй байв. Цүнхээ аваад партан доороо юм үлдээж үү гэж харчихаад буцаад гарах гэтэл хаалга хаагчихлаа. Цаад талын хаалгаар гарах гэтэл хар хувцастай өндөр нуруутай нэг эрэгтэй ороод ирлээ. Хөл гар салганаж барагл зүрх зогсох нь холгүй байлаа. Нөгөө хар хувцастай залуу ойртоос ойртсоор л хэтэрхий их айсандаа болоол хашхирчихлаа. Гэтэл тэр ухас хийн амыг минь даран нурууг минь хананд наан хаалгаруу сандарсан байдалтай харлаа. Энэ ер нь хэн гээч нь вэ???
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ямархуу байна муу болчихож уу? Богинохон бна уу? Одооноос эхлээд урт бичихийг бодно 😉